Road to 10 Miles - 2 - De Voorbereiding

Kruispunt : toch 10 miles

En zo kom ik naar het einde van 2018 op een punt waar een aantal lijnen samenkomen.

Enerzijds zie Ik de Crêtes de Spa op de agenda staan en wil ik die nu eigenlijk ook wel eens proberen. Maar dan zal mijn voorbereiding toch wel een pak beter moeten zijn. En ik zou er direct serieus werk willen van maken met op z’n minst de 21km.

Anderzijds wil ik op mijn leeftijd niet direct risico’s gaan nemen en onbesuisd beginnen trainen op het gevaar af dat ik misschien helemaal aan de kant moet blijven staan. Ik besluit om dan toch maar eens een lactaattest te doen en een voorbereidingsschema te vragen zodat ik echt gecontroleerd kan trainen om het risico op kwetsuren of overtrainen zoveel mogelijk te beperken.

Maar dan moet de aap nog uit de mouw komen. Mijn zoon Jens is ondertussen ook alweer een paar jaartjes aan het lopen, af en toe lopen we wel eens samen, maar hij is de kilometertjes ondertussen toch wel wat sneller aan het optrekken dan ik. “Papa, wij gaan samen een halve marathon lopen, dat moet jij ondertussen toch ook perfect aankunnen’. Ik hoor hem nog juist niet denken, ik zal wel wachten als je niet meer meekan. Maar het zaadje is geplant en rijpt. Ik besluit om pas toe te zeggen voor de halve marathon als blijkt dat ik op een gemakkelijke manier tot 16km kan opbouwen en wat leent er zich dan beter toe dan de Antwerp 10 miles. De Crêtes de Spa kunnen we altijd nog een jaartje opschuiven.

Lactaattest en voorbereiding

Zo sta ik halverwege november aan het Provinciaal Domein in Wachtebeke. De voorbereidingen voor de Warmste Week zijn al volop aan de gang, mar daar heb ik nu even geen oog voor. Ik wordt er verwelkomd door Nina van Smart Sport die me naar mijn verwachtingen vraagt. Ik wil de 10 miles comfortabel kunnen uitlopen en gezien ik toch allang geen 10km per uur meer haal, al zeker niet op zo’n afstand, plak ik er een richttijd op van 6’15’’ per km oftewel een eindtijd van 1u40min. De test zelf : telkens zo’n 1,4km lopen, achteraf iedere keer een prikje en daarna het tempo (de hartslag) wat opdrijven en afsluiten met een sprintje van 400m. Ik noteer een maximale hartslag van 178. En dan is het afwachten op de resultaten en mijn schema. En zo komen we dan ook die fameuze hartslagzones te weten en zie ik dat mijn omslagpunt op 165 ligt. Niet slecht, zo blijkt voor een 57-jarige.

En zo begin ik aan een schema van 18 weken naar de 10 Miles toe. Het schema bestaat uit drie blokken van 6 weken : uitbouwen basis, vergroten weerstand en voorbereiding wedstrijd. Ik heb nog nooit zo’n schema gevolgd en besluit om het zo nauwkeurig mogelijk op te volgen. Al zal ik tussendoor wel een paar ‘wedstrijdjes’ inpassen zoals de Trail in de Gentbrugse Meersen en de Koksijde Trail.

En ja, in het begin veel trage loopjes in zone 1 voor de vetverbranding. Maar waar ik vaak lees (b.v. op de Keep on Running groep op Facebook) dat veel mensen het daar moeilijk mee hebben, vind ik dat dat eigenlijk nog best meevalt. Ik verschiet er wel van hoe traag, traag dan ook echt is. Ik haal amper nog 7km per uur. Automatisch maak ik met mijn drie trainingen per week en steeds langere loopjes ook meer kilometers dan voordien. 

In het tweede blok van 6 weken nemen de intervals toe, ik doe voor het eerst in mijn leven een pyramide en ik amuseer me eigenlijk te pletter. Lopen is nog plezanter dan ik tot dan toe voor mogelijk achtte. Als ik de 10 Miles haal en ik wil opbouwen naar de halve marathon, dan doe ik dat weer met zo’n schema. Voor mij is het echt een houvast, waar ik me aan optrek.

Maar, er zijn ook een paar ‘maars’. Na een tien-, twaalftal weken bekijk ik mijn tijden en vergelijk met mijn eerste weken. Is dit nu echt zoveel beter ? Loop ik nu echt al sneller in zone 1 ? Ik weet het eigenlijk niet en ik vraag me af of ik niet gewoon wat sneller ben geworden omdat ik nu meer kilometers maal dan vroeger. Ik voel me wel goed, daar niet van, maar misschien had ik grotere mirakels verwacht. En dan heb ik een training van 14km staan in zone 2. Weet je wat, ik maak er nu direct eens 16km van. Dan weet ik direct waar ik sta. Maar achteraf gezien doet dat me alleen nog maar meer twijfelen. Toegegeven, het was net een warme dag, maar ik doe 1u47min over de 16km. Daar moet dus op enkele weken tijd nog 7 minuten af !

En zie, het is alsof ik precies eerst dat punt moest bereiken om dan uiteindelijk toch nog enkele grote stappen voorwaarts te zetten. De laatste vijftal weken van de opbouw gaan zo vlot dat ik precies een andere loper aan het worden ben. Vreemd genoeg loop ik precies gemakkelijker in zone 3 dan in zone 2. Een drietal weken voor de 10 Miles heb ik een 8km in zone 3 en een 14km in zone 2 staan. Ik besluit om wat zot te doen en de 14km in zone 3 te doen. Tenzij het te lastig wordt, maar het gaat eigenlijk wonderwel. Ik loop de 14km in 1u21min oftewel 5’48’’ per km. Waar ik bijna stiekem niet meer durfde van dromen is hier precies toch aan het gebeuren, ik loop vlot 14km aan meer dan 10km/u. 

Toch best raar hé, ik ben zeker niet constant met snelheid bezig en ik wil vooral comfortabel die 16km lopen. En toch is een mens op een of andere manier gefascineerd door die tijden. Zal wel de aard van het beestje zijn zeker ? 

Ik vraag bijkomend advies aan Bart van Smart Sport en hij gelooft duidelijk dat ik dit ook tijdens de 10 Miles gemakkelijk kan volhouden en zelfs sneller kan. Met als resultaat, dat ik twee weken loop te twijfelen over wat ik nu ga proberen tijdens de 10 Miles.

Maar dat ik op 18 weken naar zo’n vorm kan opbouwen, daar sta ik alleen maar zelf versteld van. Ik heb al zoveel goeds gehoord over Smart Sport, maar ik kan het alleen maar bevestigen, dit werkt echt. Het lijkt wel reclame voor één of ander dieet, maar nee, ik heb geen aandelen en wordt niet gesponsord. En ik ben er zeker van dat er nog heel wat andere trainers rondlopen die je daar even goed kunnen in begeleiden.

(Deel 3 - Verslag van mijn Antwerp 10 Miles volgt binnenkort)